Standard

Poniżej znajdziecie standard rasy Norweski Leśny

CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA

duży, ekspresyjny, zdrowy kot

GŁOWA 

Kształt: trójkątny, gdzie wszystkie boki są równe. Głowa o odpowiedniej wysokości patrząc z profilu. Lekko zaokrąglone czoło i długi, prosty profil bez załamania. 

Broda: mocna, zamykająca trójkąt głowy

USZY

Kształt: duże, odpowiednio szeroko u nasady, ostro zakończone. Szczyt uszu zakończony pędzelkami, długie włoski wychodzące z wnętrza ucha 

Położenie: osadzone na głowie tak, aby zewnętrzna linia ucha kontynuowała linię boczną głowy. 

OCZY

Kształt: duże, owalne, osadzone lekko skośnie, 

Ekspresja: czujna

Kolor: wszystkie kolory oczu są dozwolone niezależnie od koloru futra

CIAŁO

Długie, muskularne, solidne zbudowane o silnym kośćcu

KOŃCZYNY

Tylne  łapy dłuższe od przednich. Długie o silnym kośćcu.

Stopy duże, okrągłe, proporcjonalne do całej łapy.

OGON

Długi, silnie ofutrzony. Powinien sięgać przynajmniej do łopatek a najlepiej do szyi. 

FUTRO

Struktura: Sierść półdługowłosa. Wełnisty podszerstek jest pokryty gładką, wodoodporną okrywą, która składa się z twardszych i lśniących włosów okrywowych, pokrywających tył i boki kota. W pełnej okrywie włosowej kot prezentuje kryzę oraz tzw. portki na tylnych łapach. 

Kolor: wszystkie kolory są dopuszczalne poza znaczeniami point, kolorami czekoladowym, liliowym, cynamonowym i płowym. Dopuszczalna jest każda ilość bieli. 

UWAGI

Należy wziąć pod uwagę fakt, że jest to rasa wolno dojrzewająca.

Dorosłe kocury mogą mieć szerszą głowę niż kocice. 

Futro kota norweskiego powinno być oceniane przede wszystkim przez pryzmat tekstury oraz jakości.

Długość i obfitość podszerstka są uzależnione od pogody i zmieniają się w zależności od pory roku. 

Kocięta potrzebują nieraz aż 6 miesięcy, aby rozwinąć prawidłowy włos okrywowy. 

BŁĘDY

Zbyt małe lub delikatnie zbudowane koty (słaby kościec, masa mięśniowa).

Okrągła lub kwadratowa w kształcie głowa. Profil z załamaniem lub stopem.

Zbyt małe uszy. Uszy osadzone zbyt nisko na głowie lub też osadzone zbyt blisko siebie. 

Krótkie łapy, kończyny z delikatnym kośćcem. 

Zbyt krótki ogon.

Przesuszone futro, futro o jedwabistej teksturze. Futro zaniedbane z kołtunami.